Agressieve spuugbeesten

Oh ja hoor: het is weer zaterdag!

Dat betekent dat zoals altijd het 'Dier van de Week' wordt aangewezen. Het dier van deze week is:

De lama!

De lama (Lama glama), soms ook schaapkameel genoemd, is een gedomesticeerd Zuid-Amerikaans hoefdier uit de familie der kameelachtigen (Camelidae). De naam is afkomstig uit het Quechua.
Behalve de gedomesticeerde lama bestaan er nog drie soorten lama's, de vicuña (Vicugna vicugna), de alpaca (Vicugna pacos) en de guanaco (Lama guanicoe). De guanaco is de nauwst nog levende verwant van de lama, en mogelijk de wilde voorouder. Het is echter ook mogelijk dat de lama afstamt van een aan de guanaco verwante wilde lamasoort, die tegenwoordig in het wild is uitgestorven. Alle lamasoorten zijn nauw verwant aan elkaar en de hybrides zijn vruchtbaar. De lama kan zelfs hybridiseren met de kameel. Een kruising tussen een lama en een kameel wordt cama genoemd.
Een lama staat bekend om zijn typische reactie tegenover (vermeend) gevaar, namelijk spuwen in de richting van zijn belager. Het uitgespuwde mengsel is afkomstig van de voormagen.


Dat de lama op jou spuugt is algemeen bekend. De lama ziet ongeveer alles voor gevaar aan, maar vooral kleine kinderen op kinderboerderijen met een boterhammetje in hun hand. Die vinden lama's ontzettend gevaarlijk, dus die tuffen ze helemaal onder.
Wat minder bekend is van de lama is dat hij ontzettend fotogeniek is. De lama trekt altijd een gekke bek als de camera op hem gericht staat. Hij is een ras-entertainer. Hij wil je vermaken met zijn gekke gezichtsuitdrukkingen. Misschien dat de lama een beetje baalt dat hij geen bulten op zijn rug heeft, zoals de kameel. De kameel staat daardoor toch wel bekend als mans favoriete lastdier in de woestijn. Daarom probeert de lama jouw aandacht te trekken door zo lijp mogelijk te doen met zijn gezicht en jou zoveel mogelijk in je bek te spugen. 
Tot slot goed nieuws, want het is in Nederland toegestaan om lama's te houden als huisdier, daarom volgen nu enkele tips:

- Zorg dat je een weiland hebt. Lama's zijn kuddedieren dus je moet er wel meteen een stuk of tien nemen.

- Houdt mannetjes en vrouwtjes gescheiden. Als je mannetjes bij vrouwtjes zet dan loop je kans te worden aangevallen door een mannetje, omdat zij constant hun vrouwtje willen beschermen tegen jou en je slechte bedoelingen.

- Lama's zijn zeer gevoelig voor hiërarchie. Ze kiezen in een kudde meteen een leider uit. Wees dus voorzichtig met het inpassen van nieuwe lama's. Het wordt gegarandeerd knokken.

-Zorg dat je eventuele andere huisdieren, zoals honden en katten, uit de buurt houdt van de lama's. Lama's voelen zich constant bedreigd en zullen uw andere huisdieren kapot schoppen en spugen. 

- Lama's zijn eigenlijk ontzetten agressief omdat ze zich constant bedreigd voelen en zullen daarom geen moment voorbij laten gaan om je aan te vallen of je nat te spugen. Begin er gewoon niet aan.

Dan volgen nu een aantal speciaal voor u geselecteerde fotootjes van onze agressieve schaapkamelen:

Altijd gekke bekken trekken

Zo is hij gewoon

Lama's zijn altijd in voor een gebbetje

Ook zonder benen houdt de lama zich staande

Lama's zijn eigenlijk alleen lief voor elkaar

Tot zover de lama. Volgende week weer een ander gek diertje!

Anale geursporen

Oh ja hoor: het is weer zaterdag!

Dat betekent dat zoals altijd het 'Dier van de Week' wordt aangewezen. Het dier van deze week is:

De bever!

De bever (Castor fiber) is een aquatisch knaagdier dat voorkomt in Europa en Noord-Azië. Het is het grootste knaagdier van Europa en een van de grootste knaagdieren ter wereld. Bevers leven in kleine familiegroepen in de buurt van water. Meestal leven er zo'n vijf of zes bevers in een groep, bestaande uit een volwassen paartje en hun jongen van de twee laatste worpen. Jongen blijven zo'n twee jaar in een familiegroep, waarna ze hun eigen territorium gaan zoeken. Territoria worden afgebakend met anale geursporen, castoreum of bevergeil genoemd, die informatie bevatten zoals geslacht, verwantschap en mogelijk ook sociale status, leeftijd en grootte. Bij gevaar slaat een bever met zijn staart op het wateroppervlak. De aanwezigheid van bevers wordt verraden door de aanwezigheid van omgevallen bomen, bomen waarvan de schors is afgeschild, ondiepe kanalen en een burcht in het water. Als het mogelijk is, bouwen ze een nest in een ondergronds hol. Anders bouwen de bevers een burcht. Bevers bouwen minder snel een burcht dan hun Canadese verwant, en de burchten van bevers zijn ook minder groot.



Weer een illusie minder. Ik dacht altijd dat bevers een dam bouwden. Waar zijn al die tekenfilms dan nog goed voor? De Boze Bevers woonden altijd in een dam. Was dat dan allemaal een leugen? Nu blijkt dat bevers gewoon burchten of holen bewonen. Ik voel me bedrogen. 

Als ik iets van de bever zou mogen overnemen dan is het het de mogelijkheid informatie uit te wisselen via anale geursporen. Dat lijkt me heerlijk. Nooit meer gezeik op verjaardagen of ongemakkelijke familiegelegenheden waarbij je voor de tachtigste keer aan je oom moet uitleggen wat je doet voor werk. In plaats daarvan laat je vlak voordat iedereen binnenkomt een wind ergens in de hoek van de kamer en dan kan iedereen ruiken hoe de vlag erbij hangt. Ideaal, want dat scheelt een hoop gedoe. Bovendien weet iedereen dat ze niet in die hoek van de kamer kunnen blijven, omdat dat jouw territorium is. Voor de rest voel ik er weinig voor om een aquatisch knaagdier te zijn. 

Vooral ook omdat bevers de hele dag met hun tanden bomen staan af te schaven. Je mag best een liefhebber zijn, maar er zijn grenzen. De bever doet dat ook totaal niet uit kunstzinnige overwegingen. Die bomen worden er juist lelijker op. Bevers zijn heel pragmatisch, ze willen gewoon eten en wonen. Punt uit. Bevers zijn typische producten van het consumptiebos. Consumeren en nog eens consumeren. Iets teruggeven aan de natuur? Ho maar. Nou oké: anale geursporen en bevergeil. Maar de wereld een stukje mooier maken, daar haalt de bever zijn arrogante neusje voor op.
Bevergeil schijnt overigens naar vanille te smaken en daarom in vanilleyoghurt te worden gebruikt. Dat is wel een leuk gerucht. Ik hoop dat het waar is. 

Dan volgen nu een aantal speciaal voor u geselecteerde fotootjes van onze aquatische knaagdieren:

Een bever en een twijgje. Om op te eten.

Deze bever doet pogingen een tak te eten

Een bever zwemmend en etend

Een bever. Andermaal etend.

Weer een etende bever. En zwemmend

Een boze, consumerende bever

Tot zover de bever. Volgende week weer een ander gek diertje!

Ohjee wat lief

Oh ja hoor: het is weer zaterdag!

Dat betekent dat zoals altijd het 'Dier van de Week' wordt aangewezen. Het dier van deze week is:

De loris aap!

De loriachtigen (Lorisidae; ook wel incorrect Loridae) zijn een familie van trage, nachtactieve halfapen. Tot de familie behoren de lori's uit zuidelijk Azië en de potto's en angwantibo's uit Afrika. Ook de galago's worden soms tot deze familie gerekend.De loriachtigen hebben een ronde kop en grote ogen, zodat ze 's nachts goed kunnen zien. De loriachtigen zijn solitaire, boombewonende nachtdieren. Overdag houden ze zich schuil op takken, in een holle boom of in een boomholte. Ze bewegen zich traag voort en komen zelden op de grond. De loriachtigen hebben geen of een zeer kleine staart en poten van ongeveer gelijke lengte. Ze hebben een zeer sterke grip waardoor ze zich stevig kunnen vasthouden aan een tak. Loriachtigen kunnen wel een dag lang aan een tak hangen zonder last te krijgen van kramp.

Deze gekke halfaap heeft zulke grote ogen dat hij jullie kapot maakt met zijn schattigheid. Onderzoek heeft uitgewezen dat hoe groter de ogen, hoe schattiger de diertje (inktvissen en Emma Potten uitgezonderd). Als je de loris ziet en hij kijkt je aan met zijn grote ronde kijkers dan smelt je als een ijsklont op een grillplaat. Al heeft de loris aap op je schoenen gepoept, je huis in de fik gestoken en je moeder verkracht, als hij je aankijkt kan je helemaal niks meer en moet je hem wel vergeven. 

Hij maakt ook dankbaar misbruik van deze superkrachten. De loris is namelijk een luie nietsnut die hele dagen in bomen hangt en spijsverteert. Hij is de uitkeringstrekker van de jungle. Dat hij geen kramp in zijn armpjes krijgt is wel bewonderenswaardig. Hij hangt dan ook graag lekker een hele dag in een boom, want hij weet als geen ander dat als hij op de grond komt hij allerlei klusjes moet doen voor andere dieren. Daarom laat hij zich daar zelden zien. De loris aap leeft alleen voor zichzelf, hij is een egoïst. Een trage, slome egoïst. Ik word een beetje boos als ik er aan denk, maar zo ga ik foto's van hem kijken en dan is deze boosheid weer weg. 

Loris apen zijn ook zo ontzettend lui. Ze houden heel erg van verschillende soorten voedsel, maar ze kiezen ervoor om alleen op trage dieren te jagen, zoals wandelende takken, rupsen en miljoenpoten, omdat ze geen zin hebben om lang te jagen. Hij is gewoon te belazerd om zich een beetje in te spannen. Iedereen weet dat wandelende takken de magnetronmaaltijden van het dierenrijk zijn. Iedereen kan een wandelende tak vangen, dat kost geen eens moeite. De loris heeft luiheid op een nieuw leveltje gebracht.

Dan volgen nu een aantal speciaal voor u geselecteerde fotootjes van onze schattige uitkeringstrekkers: 

Hij heeft net je zus vermoord

Hij vindt zichzelf zo lief dat z'n handjes helemaal knuistjes zijn geworden

Beetje aan het hangen

Zeldzame beelden van een loris aap in beweging

Hee dat is mijn banaan.. Ach laat ook maar

Tot zover de loris aap. Volgende week weer een ander gek diertje!