Oh ja hoor!: Een nachtelijke leefwijze

Oh ja hoor: het is weer zaterdag!

Dat betekent dat zoals altijd het 'Dier van de Week' wordt aangewezen. Het dier van deze week is:

De uil!

De uilen (Strigiformes) zijn een orde van vogels met veelal een nachtelijke leefwijze. Bij veel uilen staan de ogen voorin de kop, zodat ze een groot binoculair gezichtsveld hebben, waarin ze diepte kunnen zien. Uilen hebben goed ontwikkelde oren, die ver uit elkaar staan, wat ze goed in staat stelt de richting vast te stellen waaruit een geluid komt. Deze kenmerken maken van uilen goede jagers. Door hun nachtelijke leefwijze worden ze soms ook nachtroofvogels genoemd. De orde wordt onderverdeeld in de twee families Uilen (Strigidae) en Kerkuilen (Tytonidae). Uilen hebben een rond, afgeplat gezicht met grote naar voren gerichte ogen die vast in de schedel staan. Om in diverse richtingen te kunnen kijken moet een uil dus steeds de kop draaien, wat ze dan ook zeer goed kunnen. De grote ogen maken het mogelijk ook in het donker goed te zien. Uilen hebben een haaksnavel en krachtige klauwen aan hun poten, die vaak dicht bevederd zijn. Aan de voorrand van de handpennen van de vleugel dragen uilen een donsachtige franje, wat de vleugel in vlucht bijzonder geruisloos maakt. Ze kunnen daardoor vrijwel onopgemerkt op zoek gaan naar prooidieren, zoals muizen, en deze bij verrassing pakken.

Uilen zijn gewoon een orde! Hoe vet is dat? Ik wil ook een orde zijn. Dat klinkt gewoon zo tof. Het zou leuk zijn als mensen ook in verschillende ordes konden zitten. Dat iemand naar je toe komt en vraagt: ‘heeeey van welke orde ben jij?’ En dan kan jij zo antwoorden: nou van die en die orde haha. En dan elkaar de hand schudden ofzoiets.

Oké.

De uil is echt gevogelte naar mijn hart met z’n nachtelijke leefwijze. Uilen zijn de feestbeesten van het dierenrijk. Overdag zie je de uil niet, want dan is hij helemaal gesloopt van een nacht vol avontuur. s’ Nachts haalt het uiltje namelijk gekkigheid uit. Dan dansen uilenvrouwtjes met uilenmannetjes een gevaarlijke tango door het luchtruim. Het is een intense vlucht waarbij ze hun ogen de kost geven. Samen jagen ze op muizen die beneden door het veld sluipen, of door het hooi in de hooischuur ritselen. Nadat de uilen een aantal muizen te grazen hebben genomen en opgepeuzeld, gaan ze feestvieren. Lekker het notenwoud in, pilsie erbij. Ze gaan pas slapen als de morgen ontluikt. Wat een leventje.

Maar één groot nadeel kleeft wel aan het uilschap en dat is natuurlijk dat je uit je bek moet poepen. Iedereen kent hem wel: de uilenbal. Krankzinnige toestanden. Vroeger op de basisschool moesten we ze een keer zoeken en daarna uitpluizen van de juf en dat deden we ook daadwerkelijk. Wat een idiotie, nu zouden we ons echt niet meer laten opdragen met onze handen door de uilenkak te wroeten. Zeker niet door iemand die de Pabo heeft gedaan. We weten heus wel dat uilen muizen eten, daarvoor hoeven we niet door hun stront te graven. Dat zouden uilen ook bij ons niet doen.

Dan volgen nu een aantal speciaal voor u geselecteerde fotootjes van onze feestende jagerskinderen: